ΜΠΑΣΚΕΤ. 2-0 και συνεχίζει...ΟΣΦΠ-ΠΑΟ 87-83

Ο Ολυμπιακός νίκησε για δεύτερη συνεχόμενη φορά τον Παναθηναϊκό και εκτός από το πλεονέκτημα έδρας στους τελικούς κέρδισε πολλά περισσότερα πράγματα.

Αφού όμως καταπιάστηκα με το πλεονέκτημα της έδρας να ξεκινήσω τις σκέψεις με αυτό. Το γεγονός πως ο Ολυμπιακός αν χρειαστεί να γίνει πέμπτο παιχνίδι στους τελικούς θα γίνει στο ΣΕΦ είναι σίγουρα σημαντικό, αλλά προσωπικά δε μου λέει και πολλά. Πρόπέρσι ποιος είχε το πλεονέκτημα της έδρας; Ο Ολυμπιακός. Ποιος πήρε το πρωτάθλημα τότε; Ο Παναθηναϊκός. Σίγουρα είναι σημαντικό, όμως σε καμία περίπτωση δε πρέπει να επαναπαυτούν.

Ο Ολυμπιακός ρίσκαρε να χάσει τη διαφορά αφού δεν έκανε φάουλ στην τελευταία επίθεση του Παναθηναϊκού αφήνοντας το σκορ ισόπαλο. Αποψή μου είναι ότι όταν παίζεις στον Ολυμπιακό παίζεις πάντα για τη νίκη και όχι για να χάσεις με μικρή διαφορά. Αυτά ας τα βλέπουμε μόνο στην εθνική του Βασιλακόπουλου τα καλοκαίρια και ο Ολυμπιακός δεν είναι εθνική. Πολλοί θα χαρακτηρίσουν ανοησία το γεγονός ότι δεν έκαναν φάουλ, ωστόσο το αποτέλεσμα δε θα τους δικαιώσει. Σίγουρα μιλάω εκ του ασφαλούς αφού τελικά ήρθε η νίκη όμως θεωρώ ότι αν οι ερυθρόλευκοι έχαναν χθες έστω και με έναν πόντο η αμφισβήτηση του κόσμου προς την ομάδα θα μεγάλωνε, η πίεση θα γινόταν αβάσταχτη και ψυχολογικά ο Παναθηναϊκός θα ήταν ακόμη ψηλότερα.

Πίεση είπα και μου ήρθε στο μυαλό το τελευταίο πεντάλεπτο της κανονικής διάρκειας του ματς. Πρέπει να καταλάβετε δύο σημαντικά πράγματα. Πρώτον ο Παναθηναϊκός είναι ένας σπουδαίος αντίπαλος και όχι ομαδούλα της σειράς, ο Ολυμπιακός δεν αντιμετωπίζει κάποια κουλή ομάδα. Δεύτερον η συνήθεια στην ήττα είναι η χειρότερη και δυστυχώς εδώ και 15 χρόνια έχει γίνει συνήθεια που μόνο με την κατάκτηση του πρωταθλήματος θα αλλάξει.

Για τη διαιτησία τι να πω. Δεν είχα μόνιτορ μπροστά μου και δε μπορώ να κρίνω με ασφάλεια, ωστόσο ξέρω ότι ο Τανατζής έδωσε (με το φάουλ σε νεκρό χρόνο) πέντε βολές στο Παναθηναϊκό αφού ακολούθησε και τεχνική ποινή και επίσης όταν η μπάλα χτυπάει στο ταμπλό και ανεβαίνει το καλάθι δε μετράει. Η συμπεριφορά των τριών δε μου άρεσε. Με το παραμικρό απειλές για τεχνική ποινή λες και τιμωρούσαν τους παίκτες, όπως δε μου άρεσε και η παρατήρηση που έγινε στον Μπατίστ επειδή κάρφωσε και ούρλιαξε. Πλάκα μας κάνετε; Μπάσκετ σημαίνει θέαμα και καλά έκανε και φώναξε στο κάρφωμα ο Μπατίστ όπως γούσταρα που φώναξε και ο Κέσελ στη συνεργασία του με τον Τεόντοσιτς.

Κεφάλαιο Σπανούλης. Δε θα σας πω εγώ ότι ήταν κακός, το καταλάβατε άπαντες. Για μένα το να κρύβει ο Ολυμπιακός τον τραυματισμό του και τις ενέσεις που έκανε είναι δικαίωμα της ομάδας να το κάνει. Όμως στον αγώνα θα κριθεί ο "Kill Bill" από τη στιγμή που έπαιξε, όπως κρίθηκε και ο Διαμαντίδης στο ΟΑΚΑ που έπαιξε εμπύρετος. Ο Σπανούλης δε χρειάζεται να δικαιολογηθεί σε κανέναν για την εμφάνισή του, αλλά δεν κατάλαβα το σκοπό της μετά αγώνα ενημέρωσης για το πρόβλημα στους προσαγωγούς.

Κεφαλαίο ΓΑΥΡΟΙ. Όταν ο Ομπράντοβιτς δίνει συγχαρητήρια στον κόσμο του Ολυμπιακού για την καλή και μπασκετική ατμόσφαιρα που δημιούργησαν τα δικά μου λόγια περιττεύουν. Χίλια μπράβο. Ο Μπιτσαξής ικανοποιήθηκε ή θα βρει καμία δικαιολογία για τις 15 Μαΐου;
Υπήρχαν και πράγματα που δε μου άρεσαν στον Ολυμπιακό, αλλά σε καμία περίπτωση δεν υποβαθμίζουν τη σημαντική νίκη.

Δε μου άρεσε που ο Ολυμπιακός έκανε τρεις φορές λάθος σε επαναφορά της μπάλας από την τελική γραμμή.

Δε μου άρεσε το τάιμ άουτ του Ιβκοβιτς στο τέλος της 3ης περιόδου με 1,5 δευτερόλεπτο στο χρονόμετρο και τη μπάλα στην άλλη άκρη του γηπέδου από το καλάθι της επίθεσης. Το τελειότερο σύστημα να σχεδιάσεις οι πιθανότητες να ευστοχήσεις είναι μηδαμινές και σε ένα ντέρμπι τα τάιμ άουτ είναι πολύτιμα.

Τελικά είναι πολύ λίγα αυτά που δε μου άρεσαν.

πηγη:gavros.gr

Olympiakos - Panathinaikos 87-83 (17-4-2011) by koukos_81